'Scopaesthesie' is het fenomeen waarbij mensen zich in wezen kunnen voelen bekeken. Dit is het gevoel dat dit stuk wil overbrengen. Dit schilderij probeert het idee weer te geven dat we soms degenen zijn die in een galerij worden bekeken, in tegenstelling tot de reden waarom we misschien gaan; in een kunstgalerie, met zoveel geschiedenis en gedachten ingebed in elk werk, is het zeker onmogelijk om je helemaal alleen te voelen.

Ik hoop dat 'scopaesthesie' kijkers aanmoedigt om na te denken over de mogelijkheid dat levenloze objecten meer levende eigenschappen hebben dan we misschien aannemen. Herinneringen en het verleden zijn ingebakken in elke penseelstreek of potloodstreep die wordt neergezet, wat een nieuwe betekenis geeft aan de uitdrukking 'muren kunnen praten'.